Siew kukurydzy

Staranne przeprowadzenie siewu nasion jest jednym z najważniejszych elementów współczesnej technologii uprawy kukurydzy. Roślina ta wykazuje stosunkowo dużą wrażliwość na błędy uprawowe popełnione w tym ważnym dla niej okresie, dlatego też jakość siewu w dużym stopniu determinuje wysokość możliwego do uzyskania plonu.

Najbardziej optymalnym terminem siewu kukurydzy jest moment, gdy temperatura gleby na głębokości siewu nasion (w zależności od jej stopnia uwilgotnienia: średnio 3-4 cm dla gleb ciężkich oraz 5-6 cm dla gleb lekkich) wynosi około 8°C. W warunkach klimatycznych Polski termin ten przypada zazwyczaj na okres pomiędzy 15 kwietnia a 5 maja. Termin siewu jest również uzależniony od rodzaju uprawianej kukurydzy: odmiany o ziarnie typu flint, które dosyć dobrze znoszą niskie temperatury i posiadają dobry wigor początkowy, można wysiewać nieco wcześniej, natomiast odmiany o ziarnie typu dent, które charakteryzują się wyższymi wymaganiami termicznymi, nie powinny być wysiewane zbyt wcześnie. Zarówno przyspieszony, jak i opóźniony termin siewu nie są korzystne dla kukurydzy. W przypadku siewu wczesnego rośliny wprawdzie lepiej wykorzystują wodę zgromadzoną w glebie w czasie zimy oraz nieco wcześniej kwitną i dojrzewają, ale niska temperatura gleby spowalnia kiełkowanie nasion i przyczynia się do słabszych i mniej wyrównanych wschodów roślin. Natomiast przy siewie opóźnionym rośliny kukurydzy wytwarzają większą masę wegetatywną kosztem opóźnienia rozwoju generatywnego, czyli dojrzewania ziarna, co przyczynia się do ilościowego i jakościowego obniżenia plonu ziarna.

Innym ważnym zagadnieniem jest ilość wysiewu nasion oraz związana z nią docelowa obsada roślin. Odmiany kukurydzy o różnej wczesności, budowie morfologicznej oraz przeznaczeniu często różnią się między sobą pod względem optymalnej obsady, przy której osiągają maksymalne plony. Parametr ten zależy również od takich czynników jak rodzaj gleby, zasobność w składniki pokarmowe i wodę oraz poziom nawożenia. Dlatego też warto dobrze przemyśleć tę kwestię i tak dobrać ilość wysiewu nasion, aby ograniczyć do minimum poziom stresu dla roślin i stworzyć im jak najlepsze warunki do wzrostu i rozwoju.

Odmiany wczesne, które wytwarzają z reguły mniejszą biomasę niż odmiany późniejsze, dobrze tolerują wyższe obsady 75-80 tys. roślin/ha.  Na przykład dla odmiany DKC 3787 (średnio późny mieszaniec) zalecana norma wysiewu wynosi 75-85 tys. roślin/ha. Warto wspomnieć, iż ta odmiana charakteryzuje się bardzo dobrym wigorem początkowym, a wiosną toleruje niskie temperatury powietrza, cechuje się stabilnością plonowania w różnych warunkach. Z kolei mieszańce przeznaczone do wykorzystania na kiszonkę lub biogaz, ze względu na potrzebę uzyskania większej biomasy, wysiewa się w większym zagęszczeniu niż mieszańce ziarnowe. Mieszańce o kolbach typu flex tolerują większy zakres zagęszczenia roślin niż mieszańce o kolbach typu fix, u których rozmiar kolby nie ulega zmianie w zależności od liczby roślin na jednostce powierzchni. Ponadto tę samą odmianę na glebie zasobnej w składniki pokarmowe i z dostateczną ilością dostępnej wody możemy wysiać w większym zagęszczeniu niż na glebie lżejszej, mniej zasobnej i przesuszonej, o ograniczonym potencjale plonowania. Aby w pełni wykorzystać potencjał plonotwórczy danej odmiany należy przestrzegać optymalnych zaleceń agrotechnicznych opracowywanych przez hodowców i przedstawicieli firm nasiennych.

Wybór właściwego terminu, głębokości oraz ilości wysiewanych nasion są bardzo ważne w przypadku kukurydzy. Aby uzyskać zadowalające efekty produkcyjne, zawsze należy indywidualnie dostosować te parametry do konkretnej odmiany i warunków siedliskowych.

Marcin Liszewski